Mία σχολική μέρα
Σας έχει
τύχει ποτέ να αισθανθείτε ότι έχουν περάσει εννιά ώρες από την ώρα που πήγατε σχολείο,
ενώ πέρασαν μόλις τρεις; Εγώ θα σας πω για μία σχολική μέρα διάρκειας εφτά
ωρών, που ωστόσο μου φάνηκαν να φεύγουν πολύ γρήγορα. Να γιατί…!
Εκείνη τη μέρα
είχαν γίνει τόσα πολλά που δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Το πρωί μία φίλη μου σκόνταψε
μπροστά σε κάποια παιδιά και άρχισαν να γελάνε. Από την ντροπή της κοκκίνισε
όλο το πρόσωπό της και τότε αρχίσαμε να γελάμε και εμείς. Εμένα με έπιασε το
νευρικό μου και έκλαιγα από τα γέλια, κυριολεκτικά.
Αργότερα στο μάθημα
η δασκάλα μας έβαλε απροειδοποίητο τεστ. Τώρα θα μου πείτε πού είναι το ωραίο
σε αυτό. Όλοι προσπαθούσαμε να αντιγράψουμε από όλους, αλλάζαμε τις κόλλες για
να γράφει ο ένας στον άλλο τις ερωτήσεις που δε γνώριζε και πάλι καλά, το
τονίζω αυτό, η κυρία έκανε τα στραβά μάτια.
Ύστερα, στο
τελευταίο διάλειμμα, λυθήκαμε και πάλι στα γέλια. Κάτι είπαν τα αγόρια, ούτε
καν μπορώ να θυμηθώ και απλά δεν μπορούσαμε να συγκρατηθούμε. Τότε πηγαίνοντας στην
τάξη ένας συμμαθητής μου με έσπρωξε και εγώ έπεσα κάτω. Δεν χτύπησα, ούτε με
ενόχλησε, απλά έπεσα με τέτοιο τρόπο που έγινε αιτία να ξαναβάλουν όλοι τα
γέλια. Το στομάχι μου πονούσε και το πρόσωπό μου είχε γίνει μούσκεμα από τα
δάκρυα.
Αυτή τη μέρα πραγματικά
δε θα την ξεχάσω ποτέ και θα την διηγούμαι κάθε φορά που κάποιος θα με αποκαλεί
τρελή, επειδή τους λέω ότι μου αρέσει το Λύκειο.
Έφη Λουκάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου