Μια φωτογραφία αναρτημένη σε τοίχο του σχολείου ενέπνευσε το ποίημα. Μια φωτογραφία που εικονίζει ένα συμμαθητή μας που "΄εφυγε " νωρίς
Σαν σήμερα θυμάμαι
τα μάτια σου
τα λαμπερά μάτια σου
Καθόσουν δύο θέσεις πιο μπροστά
Και ήσουν γεμάτος
χαρά
σε κάθε διάλειμμα τραγουδούσες και έλαμπες
μα τώρα πια δεν τραγουδάς
δεν λάμπεις
παρά μόνο τη νύχτα στα ουράνια
στα όνειρα μου σε ψάχνω
να λες όπως παλιά
<<δεν πρόλαβα να διαβάσω>>
Απλά με το χαμόγελό σου
Το υπέροχο χαμόγελό σου
Που το ζήλευε και ο θεός
γι αυτό σε πήρε
για να το κοιτάει
κάποιες φορές κρυφά μπαίνω
στην αίθουσα που διαβάζαμε μαζί
και σ αναζητώ αλλά δεν είσαι εκεί
η αρρώστια σου σε πήρε μακριά μου
αλλά δεν σε κέρδισε
γιατί πάντα θα υπάρχεις και θα ζεις
μέσα από τις λέξεις και τα όνειρα μου
Ιωάννα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου