ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

σχολικά " ενδιαφέροντα"'

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

  Θα πίστευες ποτέ, αν σου το έλεγαν, ότι θα μου άρεσε το Λύκειο και μάλιστα αρκετά ώστε να μην παραπονιέμαι ότι δεν θέλω να πάω στο σχολείο; Λοιπόν, αυτό συμβαίνει όσο και αν σε εκπλήσσει! Στην αρχή είχα τρομερό άγχος για την όλη κατάσταση αλλά τώρα με ενθουσιάζει. Αφού να φανταστείς ξυπνάω το πρωί ανυπομονώντας να πάω σχολείο.
  Σαν φτάνω εκεί, τότε αρχίζει όλη η πλάκα. Με τις φίλες μου κάνουμε πολλές τρέλες. Της Φιλιώς της αρέσει ένα παιδί και όποτε περνάει από δίπλα μας αρχίζουμε να φωνάζουμε το όνομά της, την σπρώχνουμε και λέμε διάφορες ανοησίες για να την πειράξουμε και εκείνη κάνει πως θυμώνει αλλά στην πραγματικότητα δεν μας κρατάει κακία, γιατί μετά γελάει και αυτή μαζί μας.
  Και αυτός όμως φαίνεται να ενδιαφέρεται για τη Φιλιώ, διότι την κοιτάει συνέχεια και χαμογελάει. Τον λένε Χρήστο , και το σπουδαιότερο, είναι ότι έχει και ωραίους φίλους. Πού ξέρεις; Ίσως η ιστορία να έχει καλύτερη κατάληξη απ’ ό, τι περιμένουμε! Αν υπάρξουν εξελίξεις, πράγμα που θέλω να συμβεί, θα είσαι η πρώτη που θα το μάθεις!

                                                                                    Για πάντα μαζί,
                                                                                        Νεφέλη. J

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Μια μέρα στο σχολείο...

 Η πρώτη μας άσκηση είναι η γραφή μιας σελίδας ημερολογίου. Η Αλεξία και η Δήμητρα αποφάσισαν να μάς εκμυστηρευτούν τις ''σχολικές'' τους εμπειρίες.



Αγαπητό μου ημερολόγιο,                                                 3/12/2014
  Δεν μπόρεσα να σου γράψω εδώ και αρκετό καιρό γιατί πνιγόμουν σε μια θάλασσα γεμάτη διαγωνίσματα. Δεν σου κρύβω ότι μου έχει λείψει αφάνταστα να ξεδιπλώνω τις μπερδεμένες μου σκέψεις πάνω σου, έτσι νιώθω λες και βρίσκω διέξοδο στο λαβύρινθο του μυαλού μου και μπορώ επιτέλους να ανασάνω.
  Η σημερινή μέρα ήταν άκρως απογοητευτική. Ξεκίνησε με ένα απροειδοποίητο τέστ στη φυσική στο οποίο φυσικά απέτυχα παταγωδώς. Κύλησε αργά και βασανιστικά δημιουργώντας μου πονοκέφαλο και κατέληξε σε σε έναν τρικούβερτο καυγά μεταξύ εμένα και της κολλητής μου. Όλα ξεκίνησαν οταν προσφέρθηκα να την βοηθήσω σε μία άσκηση που δεν κατάλαβε. Εκείνη, όντας ψηλομύτα και εγωίστρια, αρνήθηκε, κυριολεκτικά ουρλιάζοντας μπροστά σε όλη την τάξη. Επαναλάμβανε διαρκώς πως δεν χρειάζεται να το παίζω τόσο έξυπνη συνέχεια και πως θα έπρεπε να κοιτάω τη δική μου δουλειά αντί να βρίσκω συνεχώς τρόπους να την μειώνω. Αμέσως μετά, σηκώθηκε απ’το θρανίο μας, πήρε τα πράγματά της και έκατσε δίπλα στο επόμενο θύμα της, την Ελπίδα. Περιττό να πω ότι η κ. Αλαγκιοζίδου είχε μείνει με τα μάτια και το στόμα ορθάνοικτα κοιτώντας μια εμένα και μια εκείνη. Εγώ αντιγράφοντας την έκφραση της καθηγήτριάς μου, έμεινα να στέκομαι εκεί, έκπληκτη, μην μπορώντας να αρθρώσω λέξη.
  Ως συνήθως, επέστρεψα στο σπίτι κλαμένη, συγχυσμένη και απολύτως απογοητευμένη. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, νιώθω περισσότερο θυμωμένη και αποφασισμένη και γι’αυτό θα πρέπει επιτέλους να πάψω να ανέχομαι τον ιδιότροπο και οξύθυμο χαρακτήρα της. Πρέπει να της ξεκαθαρίσω οτι δεν πρόκειται να παριστάνω άλλο το σάκο του μποξ και ότι αν συνεχίσει έτσι, θα πάψει να είναι φίλη μου. Την αγαπάω αλλά με στενοχωρεί διαρκώς και δεν νομίζω ότι αυτό κάνουν οι πραγματικές φίλες...
  Δυστυχώς, ήρθε η ώρα να διαβάσω, θα σου γράψω πάλι αύριο!





  Αλεξία Μπιτσίλη Α’3




Τετάρτη   17/12

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

  Σήμερα το πρωί το ενοχλητικό χτύπημα από το ξυπνητήρι με επανέφερε απότομα από τον κόσμο των ονείρων στην πραγματικότητα. Άλλη μια  σχολική μέρα είχε ξημερώσει. Σύρθηκα στην κουζίνα από εκεί στο μπάνιο και τελικά για άλλη μια φόρα στο σχολείο. Αλλά σήμερα το σχολειό ήταν αλλιώς …γεμάτο κάμερες φώτα και πολλούς παρά πολλού ανθρώπους να τρέχουν πάνω κάτω. Δεν είχα ιδέα τι γινόταν ώσπου είδα μπροστά μου τον  Αvan Jorgia !!! αφού ήμουν ξύπνια πώς τον έβλεπα;;;;
Τον κοιτούσα και απορούσα τι δουλεία έχει ο Avan στο σχολειό μου.

  Ο άνθρωπος τρόμαξε με το βλέμμα μου και με ρώτησε αν ήμουν καλά. ο αγαπημένος μου ηθοποιός ήταν στο σχολειό μου για τα γυρίσματα κάποιας ταινίας όπως μου εξήγησε μετά ο ίδιος . Μα οι εκπλήξεις διαδέχονταν η μια την άλλη .
Ο διευθυντής μας ανακοινώσε ότι το σχολειό θα μένει κλειστό για λίγες μέρες ωσότου τελειώσουν τα γυρίσματα . Αλλά το καλύτερο δεν ήταν αυτό. Μου επέτρεχαν να παρακολουθήσω τα γυρίσματα !!!!! (ακόμα δεν το πιστέψω ) ήταν μια μοναδική εμπειρία . Όλη αυτή η ένταση,  όλα αυτά τα φώτα σε παρασύρουν σε ένα άλλον κόσμο σε ένα άλλο επίπεδο που είναι εύκολο και το πιο συγκροτημένο άτομο να ξεχάσει πιο είναι και που στα αλήθεια ανήκει. Αλλά αρκετά με τις φιλοσοφίες. Είχαν περάσει κάνα δυο ώρες αλλά ακόμα δεν είχα γνωρίσει όλο το cast.

Ο Avan πήρε από το χέρι την συμπρωταγωνίστρια του και ήρθε να μου την γνωρίσει. Οι σύστασεις ήταν περιττές, μπροστά μου είχα την Αlexa Pena Vega .Μου ήρθε απότομο δεν ήξερα τι άλλο να περιμένω μονό ο Leonardo DiCaprio δεν ξεπετάχτηκε από καμία γωνία !Το είπα και το ξανάλεω ήταν μια από της πιο ενδιαφέρουσες μέρες μου . είδα πώς γυρίζονται οι ταινίες που δεν βαριέμαι να βλέπω και να ξανά βλέπω.

Γνώρισα από κοντά ανθρώπους που πάντα εκτιμούσα την δουλεία τους και το γεγονός ότι προτιμούσαν να προβάλουν  περισσότερο αυτή παρά την οποιαδήποτε προσωπική τους στιγμή !

Πρέπει να σε αφήσω τώρα, ήρθε ώρα να πάω στο ωδείο . Λες να συναντήσω κανένα Nick Jonas !!! ( φυσικά αστειεύομαι δεν είναι κάθε μέρα του Αι Γιαννιού ) .

Δήμητρα Κοσμίδου Α3